Gelukkig dat het niet allemaal blijft tegenzitten: de zon schijnt. We nemen onze tijd om alles te laten drogen. Bijna alles dat niet in waterdichte tassen zat is nat… De meisjes spelen met de dingen die ze gisteren van de mevrouw kregen (ballonnen en een boek) en pas tegen de middag vertrekken we. Frederik heeft overal pijn, kilometric werkt niet, … de rozengeur en maneschijn is vaak ver te zoeken.
We kunnen onze batterijen gelukkig op de fiets opladen. We komen onze eerste 15 vlakke kilometers, aan één stuk, hier in Noorwegen tegen. We genieten met volle teugen. De Noordzee ligt weer aan onze linkerkant en we hebben een déjà vue met België, Nederland, Duitsland en Denemarken. Voor het eerst zien we hier een zee zoals wij hem kennen: met zand en duinen.
Je ziet ze overal, de bordjes en de bunkers. Ja, hier waren ze ook.
In het dorp krijgen we het even benauwd: onze gps verteld ons dat er in de komende 20 kilometers geen winkel te bespeuren is (wil zeggen zeker tot morgen geen eten…). We spreken de postbode aan en gelukkig is er in dit dorp toch een - niet gps kennende - Joker winkel. We slaan er eten in voor drie dagen en komen voor het eerst spotgoedkope broodjes tegen = 1 kroon voor 1 broodje (1 euro zijn 8 Noorse kronen) en kunnen onze ogen niet geloven. Dan doen we er maar een heel deel mee. Het winkelen is altijd een hele opgave: alle prijzen vergelijken en toch maar op zoek gaan naar het betaalbare… niet gemakkelijk. De ene winkel verschilt ook sterk van de andere. Het merk ‘first price’ is de meest betaalbare (het ‘derby’ product hier in Noorwegen).
Op aanraden van de postbode moeten we de plaatselijke vuurtoren bezoeken en dat doen we ook. Lista fyr is om 15u dicht, gelukkig net op tijd. Het doet deugd om na het fietsen, fietsen en nog eens fietsen nog eens iets te bezoeken. Een prachtige vuurtoren met weer heel wat geschiedenis.
Oorspronkelijk was deze vuurtoren wit zoals alle andere. Na renovatie en afspuiten van de verf vonden ze hem mooi zoals hij nu is en lieten het daarbij.
We besluiten om nog een stukje te fietsen en dan een plaatsje in de natuur te zoeken (weeral niet gemakkelijk…). We heisen onszelf de bergen weer in en alweer moet de kar eraf. Deze wegen zijn niet uit asfalt gemaakt maar uit grind, dit maakt het nog zwaarder. Het uitzicht is fenomenaal. Boven op de helling komen we een tentje tegen met een Deen. Ook hij volgt de NSCR en we stoppen even. Het is leuk om na twee maanden niemand te zien nu af en toe mensen met hetzelfde doel tegen te komen. Heel wat van hen zijn nog maar net gestart in Kristianstad (met de boot van Denemarken gekomen) en fietsen naar de Noordkaap.
Het uitzicht over de fjord is fenomenaal. Wij weten de volgende dagen wat te doen want we moeten er namelijk over en door met de fiets.
In het prachtige zonnetje langs de kant van een enorm rustige baan zetten we de tent op. Alles doet pijn maar toch proberen we het op te brengen om er voor de kinderen te zijn, matjes op te blazen, eten maken, tent opzetten, … dit is het zwaarste gedeelte na een dag afzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten