Zaterdag 30 Mei: Rustdag

Zoals gezegd een extra dagje rust in onze hut op de camping van Haugen.  Terwijl ik dit hier zit te typen komt de zon aan de hemel piepen.  Ik hoop dat de trend zich doorzet.  Zou graag morgen in hetzelfde weer van vandaag verder fietsen.  Altijd leuker dan als het regent.  De vergezichten en de foto's zien er dan toch ook altijd iets beter uit.  En het is echt mooi weer vandaag.  Eigenlijk zonde van de rustdag.
De pauze die we nemen is in een dal die vol met hutten en appartementen staat.  Het doet ons een beetje denken aan de franse skigebieden.  En dat is het ook, een skigebied.  Niet zoals in de Alpen maar net genoeg voor een weekendje weg.  Langlaufen ligt hier vooral goed in de markt.  Het seizoen is nog maar een tweetal weken voorbij.  Ergens tot rond half mei.
Straks vroeg onder de wol, zou graag morgen tijdig opstaan om vroeg te vertrekken.

Tot een volgend WiFi moment.
Sonja bedankt voor de leuke foto's van ons eendennest.

Groetjes uit de Noorse bergen
Jana&Fré
Juliette
Rosalie
Feline

Vrijdag 29 Mei: Ålgård - Sinnes

's Morgens bij het opstaan zag het er allemaal heel goed uit.  Een wolk aan de hemel maar daartussen toch wat blauwe lucht met een zonnestraal.  's Nachts kregen we bezoek van één of ander wild beest.   De pizzarest van de avond ervoor hadden we buiten laten staan om af te koelen en die was verdwenen.  Daar ging ons middagmaal.  Maar goed, we vertrekken met het gedacht ergens in het wild te kamperen aangezien de dichtstbijzijnde camping op 80 km verwijderd was.

Het landschap is totaal anders dan aan de kust.  De fjorden of het gebergte die we inrijden is heel indrukwekkend.

Hoge muren van denk ik om en bij de 200 m rijzen op naast de weg.  We rijden langs losse stenen die van de rotsen naar beneden zijn gekomen.

Het eerste bordje van de toeristische trekpleister.  Hier zouden duizenden mensen naar op bezoek komen.  Wie de laatste aflevering van 'Vikings' op tv gezien heeft ziet koning Ragnar op de Preikestolen zitten.  Wij gaan er normaalgezien maandag of dinsdag naartoe.

We rijden alsmaar verder de vallei in.

Dan krijg je plots een vergezicht van het begin van de Lysefjord en de Frafjord waar we langs fietsen.

Even schuilen voor een regenbui en de regenkledij aantrekken.

Aangekomen in Birkjedal.  Hier kan je eten, slapen, koffie drinken, kaarsen en souvenirs kopen,... voor ons te duur.  Hier schijnt men echte typische gerechten te serveren in Noorse klederdracht.

De weg naar Kjerag is al aangeduid.

Hoe verder we de vallei inrijden, hoe hoger we klimmen en hoe meer sneeuw we zien liggen.  Ik dacht dat we een beetje sneeuw gingen zien.

Eventjes het lichaam en de geest aansterken.

Maar de sneeuw was toch wel meer dan we verwacht hadden.

Het verder we fietsen hoe minder regen maar hoe meer het begint te sneeuwen.  Een echte sneeuwvlaag in ons gezicht.  De temperatuur zakt zelfs tot 1°C.  Niet plezant als je natte voeten, schoenen, handen hebt.  Het wordt er alleen maar kouder op.  We rijden boven de 600 hoogtemeter en dat voelen we.

In dit slechte weer zien we het niet echt zitten om in het wild te kamperen.  Door het slechte weer fietsen we gewoon door tot de volgende camping waar ze hutten verhuren.  Waar we allemaal gezellig warm in een hut kruipen.  Naast ons zitten belgen die op reis zijn in Noorwegen.  Hij biedt me een Cara pils aan die ik niet afsla, hij heeft me gesmaakt, zeker na die 80 km geleidelijk aan klimmen.  De kinderen zijn heel dankbaar voor de Belgische chocolade die ze gekregen hebben.
Volgens de planning zouden we normaal de etappe in 3 verdelen, maar nu doen we ze in 2.  Dit wil zeggen dat we een dag te vroeg bij de boot zouden arriveren.  Maar de boot vaart niet op zaterdag dus moeten we een dagje extra, welgekomen, rust nemen.  Morgen, zondag, fietsen we verder tot het adelaarsnest aan de voet van Kjerag.  Daar zouden we normaal tot aan de Kjerag - bolten klimmen.  Maar ik vermoed dat er nog teveel sneeuw zal liggen waardoor dit niet mogelijk zal zijn.  Dus gaan we in Lysebotn aan het uiterste puntje van de Lysefjord, de boot naar de voet van de Preikestolen nemen om daar te overnachten.
Een dagje rust voor ons is niet altijd een dagje rust voor de kinderen.  Zij zitten vol energie en willen zich uitleven, spelen, ... mama en papa willen rusten, slapen, lezen.

Donderdag 28 Mei: Rustdag

Gelukkig maar dat we in een hut zitten en een rustdag inlassen, het regent de ganse dag.  's Avonds (tussen twee buien door) gaan we een pizza met het gezin eten.  We dachten na over het te laten brengen aan huis maar dat bleek te duur te zijn. Droog gefietst, regen tijdens het eten, droog terug gefietst en regen als we in ons hutje toekwamen.

Daarna nog een beetje opzoekwerk ivm de komende dagen die we in de bergen zullen doorbrengen.

Woensdag 27 Mei: Ogna - Ålgård

We rijden vandaag ons, voorlopig, laatste stuk langs de Noordzee.   Dit noemen ze klein Denemarken, omdat alles hier zo vlak is.  Het is leuk nog eens op, langs, zo'n landschap te fietsen.  We zijn er nog niet geweest maar het doet ons een beetje aan Engeland denken.  Alle landerijen afgeboord met opgehoopte stenen muurtjes.

Een prachtig stukje zandstrand met een mooie kleur van zeewater.  Bij zonlicht nog mooier.

Langs de kust overal van deze stenen, geen idee wat ze van nut zijn of geweest zijn.

Pasgeboren toen we voorbij reden.  De navelstreng hangt er nog aan.

The King's road: volgens de boer zou dit één van de oudste, zoniet de eerste, nog bestaande weg van Noorwegen zijn.

Waar bij ons het dik gezaaid ligt van de mensen op het strand, ligt het hier vol met koeien in hun weide.

Het oude kerkje met kerkhof aan de zee.

En de poortjes zijn er ook weer bij.

De kinderen aan de slag met ouden werktuigen om stenen te verplaatsen of materiaal te slijpen.

Brusand Fyr: open tijdens de weekends en vakantie.  Cafée open op zondag.  Geen geluk voor ons, het is weekdag.

Een obstakel die net breed genoeg is om met onze trailers erover te rijden, kijk eens goed naar Jana haar rechter achterwiel.  Wel leuk om te doen.

We fietsen tot in Vik waar een B&B gevestigd is.  Hier eindigt, voorlopig, onze NSCR route en gaan we landinwaarts richting Lysebotn.  We bellen aan en wat blijkt dat de vrouw des huizes uit werken is en pas om 22u thuis komt.  Daardoor kan ze ons niet helpen.  We beslissen dan maar om richting Bryne, het eerste stadje in onze nieuwe richting, te fietsen.  Daar hopen we om een slaapplaats te vinden maar helaas, niets te vinden of te duur.  Het is dan al 19u en de tijd begint te tikken.  We moeten nog steeds avondeten en slaping vinden.  We beginnen te fietsen en hopen een plaatsje in het wild te vinden richting Ålgård.  Daar is er een camping waar ze hutten verhuren.  Deze bevindt zich wel nog op 15 km.  De weersvoorspellingen voor de komende dagen zijn niet zo goed en we zouden graag binnen slapen.  Fietsen dan maar doorheen het glooiende landschap.  Een prachtig landschap maar te laat en te vermoeid om nog foto's te nemen, spijtig eigenlijk, maar het zij zo.  We arriveren om 20:50 op de camping die gesloten lijkt maar gelukkig open is voor de hutten.  Na het eten en nog wat organisatie kruipen we rond 01:00 in bed zonder wekker en hopen op een goeie nachtrust.

Dinsdag 26 Mei: Lædre - Ogna

Op één vierkante meter: één kindje aan de ene kant van de molenplaat, twee kindjes aan de andere kant. Het deurtje halen we eraf zodat het niet naar binnen draait maar buiten staat zodat de mama en de papa op de grond kunnen slapen. Wonder boven wonder moest ik geen één keer naar het toilet vannacht! Ik denk dat dit de meest krappe slaapplaats was tot nu toe maar wel droog!

We stonden op met de zon maar die is alweer verdwenen. Het is pas voor 9u en we zijn vertrekkensklaar. We gaan naar Egersund om onze drinkflessen aan te vullen en een koffie te drinken. We worden door verschillende mensen aangesproken waardoor we bijna dagelijks een uurtje tijd in onze sociale contacten steken. 

Juliette kijkt al uit naar de nieuwe 'verschrikkelijke ikke' film met nu enkel de minions!

Zwaar, pittig, pijnlijk, zweten, tandenbijten (elke dag opnieuw) maar ik geniet wel hoor! Een prachtige fietsroute langs een oude en vernieuwde spoorlijn. We moeten over, onder, over, onder de sporen.

Niet teveel woorden aan vuil maken, gewoon genieten:

Vanuit Oostenrijk deze NSCR volger!

We komen aan op de Ogna camping die vlak aan de zee ligt. Gelukkig is er een hut vrij en gaat de papa om eten naar de winkel. De meisjes kunnen EINDELIJK op het strand spelen (alleen ontbreken de bikini's, strandspeeltjes, stoel en - heel belangrijk - een windscherm). Maar ze helpen zich uit de nood met een stokje en een Spiderman brommer die Juliette van de kassierster van de Rema 1000 gekregen heeft. Geen ziel te bespeuren...

Kindjes in de kamer met het stapelbed, mama en papa beklimmen de hoge mezanine met een recht op recht laddertje waar je blote voeten van pijn doen. En natuurlijk: deze nacht wel drie keer naar het toilet, op en af het laddertje...