Donderdag 21 Mei: Elle - Svindland

De tent is zowel aan de binnenkant als aan de buitenkant kletsenat. Geen straaltje zon te zien maar grijze wolken. De boodschap: zo snel mogelijk opkramen nu alles dat in de tent ligt nog droog is. Het gras is hoog en nat dus slepen we alles naar de rand van de weg waar we op een niet pedagogische manier eten en ons klaarmaken.  Frederik blijft zich niet goed voelen (twee weken terug heeft hij een tekenbeet gehad) maar kan het toch opbrengen om te fietsen.
Wonder boven wonder zien we tijdens ons ontbijt iemand heel bekends afkomen: één van de twee Zweden van drie en vier dagen geleden. We begrijpen het totaal niet dat we hen terug tegenkomen omdat wij het wat rustiger aan deden en zij toch een heel stuk verder zouden zitten. Zij namen blijkbaar een dag pauze bij Lista fyr waar wij gisteren waren. Ze vertrekken weer en wij vertrekken een stuk later achter hen: we namen voor de zoveelste keer afscheid.

Het klimmen kan weer beginnen en het wordt zwaar. Het grind van gisteren ligt niet vast maar is eerder zacht en ik glij op sommige stukken weg door mijn gewicht. Langs de kant van de weg zitten twee mannen een beetje te rusten, wat blijkt: Gundar en Kurt. Ze deden de eerste beklimming en vonden het zo zwaar dat ze besloten om zonder fiets weer af te dalen en ons de hellingen op te duwen. Zo moesten we niet alles afkoppelen en de hellingen twee keer doen. Ik denk dat dit het liefste is wat een buitenstaander voor mij gedaan heeft in de laatste twee maanden. Ze besloten bij ons te blijven tot aan de middag. We kwamen hen heel toevallig weer tegen en zij gingen nog een stuk verder.

Tijdens onze middagpauze komen we ook terug de Deense fietser tegen.

We moeten hele zware beklimmingen doen en we zitten er allebei door. We hebben wel een prachtig uitzicht en zitten enorm hoog. Bij onze afdaling zien we twee Engelse dames die ook de NSCR doen en we krijgen hun adres als we de linker kant van de NSCR willen doen.

In het dorp komen we Gundar en Kurt opnieuw tegen en fietsen nog een stuk samen. We vragen ons af of ze ons zweet ruiken…
We zoeken de huttencamping op maar die blijkt gesloten te zijn… De moed zakt ons weer in de schoenen: we zijn doodop en wat we plannen gaat niet door. Met pijne benen en poep weer de fiets op. We doen nog wat laatste inkopen (je raadt het nooit: komen we onze vrienden hier weer tegen die een ijsje likken) om op zoek te gaan naar een andere camping die op heel wat bordjes doorstreept is. We wagen het er toch op… gelukkig: open! Een hele simpele camping met hutten: na wild kamperen heb je toch nood aan een douche en wat comfort. Er moest ook nog heel wat gedroogd worden. Douche is in de meeste campings te betalen (ongeveer 10 kronen voor 4 minuten warm water) en dan is er heel wat organisatie nodig om met 5 te douchen en het niet te lang te rekken. We zetten de warmwater kraan open en wat blijkt: het blijft stromen. Zalig… een uitgebreide douche en die vrouwenbenen maar weer eens ontharen. Koken en dan bed in. Na wat neuzen op deze camping (die eigenlijk pas open gaat in juni dus ze zijn nog volop aan het werk) kom ik een wasmachine en droogkast tegen. Stiekem proberen of het werkt en ja hoor! Geen wasproduct maar blijkbaar lukt het ook met handzeep. Om de twee uur zet ik de wekker in de nacht om was in en uit te halen en te drogen. Niemand heeft iets gezien en ik draai 4 machines (normaal 40 kronen per machine en nog eens zoveel om te drogen).