Vrijdag 8 mei: Nalum - Rognastranda (Langensund)

We worden wakker met een prachtige blauwe hemel en een goeie zon.  Het weerbericht blijkt weer te kloppen.  Na een uurtje fietsen komen we aan in Helgeroa.  Een stadje aan een fjord met aan de andere kant Langesund.  We moeten beslissen tussen de boot nemen of een omweg van 40km in de natuur.  De boot een half uurtje en je bent aan de andere kant.  Fietsen betekent een dagje onderweg.

We beslissen te fietsen.  Nog eventjes een pauze aan een supermarkt.  Daar worden we aangesproken door een man die internet TV maakt, hij had ons onderweg voorbij gereden en wil ons interviewen.  

Hier vind je misschien het filmpje:  langsveien.no.  Tot nu toe was het nog niet gepubliceerd.

We spreken er ook twee vrouwelijke wielrensters aan om info over de route.  Ze vertellen ons dat het er prachtig is maar dat er wel 'De Kurkentrekker' is.   Een stuk van 1 km met stijging van gemiddeld 8% .  Jana hoort het direct donderen in Keulen.  Ik zeg: 'we zullen wel zien'.

Als je hem bekijkt op google maps, dan lijkt het een klim met alpen allures.

Onderweg zien we een camper met Belgisch kenteken.  Hopend op Vlamingen houden we eventjes halt.  Ze blijken van uit de buurt bij Ieper afkomstig te zijn, op bezoek bij hun zoon die hier reeds een 8-tal jaren werkt en woont.  We vragen of ze een plaatsje overhebben om wat overtollige bagage van ons terug mee te nemen naar België.  We wisselen wat verhalen en gegevens uit.  Na het drinken van een potje koffie, waarvoor heel dankbaar, en het gesprek over de plaatselijke kurkentrekker  vertrekken we richting de plaatselijke flessenopener.

Je ziet hem al liggen, de autostrade loopt reeds in de hoogte (135m) en wij (45m) moeten, in een mum van tijd, naar diezelfde hoogte.  Door een aantal haarspeld bochten en een bocht van 360° brengt ons dat zover.   Daarna terug van 135m naar 35 m in amper 1 km afstand.

Dit is de brug op normale hoogte.

Movietime:

Voor onze twee nieuwe Belgische kennissen: we zijn zonder veel klerenscheuren boven geraakt.

De brug naar Langesund.  Wij moesten helemaal naar beneden omdat we, met de fiets, niet door de tunnel mogen.  Héél leuk,  Daardoor moet je dan op een korte afstand een steil stuk overbruggen om terug op de brug te geraken.  Wel natuurlijk weer een prachtig uitzicht.  Daar hoor je ons niet over klagen.

Eventjes voetje baden om af te koelen.

Moeder aan de tent.

Vader aan de haard.

Heel veel respect voor mijn vrouw, Jana, wat zij 'vandaag', en tot nu toe op de reis, gepresteerd heeft wil ik er veel in haar voetsporen zien doen.
Het is een prachtig land maar, alhoewel we meer en meer fietsers tegenkomen, geen echt fietsland.
Of misschien niet voor hetgeen wij aan het doen zijn.  Met een koersfiets of mountainbike de hellingen op kan in principe iedereen.  Maar met zware bepakking, dat is toch wel andere koek.
Wat mij vooraal frustreert, is het feit dat auto's de makkelijkste baan krijgen, alhoewel ze gewoon hun gaspedaal moeten indrukken.  Met de fiets moet je hogere, steilere hellingen op.  Voor de auto's loopt de baan gewoon rechtdoor, wij moeten dan omrijden omdat we niet door een tunnel mogen.  De logica lijkt me vergezocht, het zou net omgekeerd moeten zijn.  Maar we slaan ons erdoor.
We nemen soms gewoon de baan en laten het fietspad links liggen want dat spaart ons toch wat tijd, moeite en krachten.