Maandag 1 Juni: Kjerag - Lysebotn - Preikestolhytta

Na een korte en woelige nacht worden we om 6u gewekt.  Op de parking komt een busje, met 2 Nederlanders,  aangereden die - ook - de tocht willen ondernemen.  Rond 8u komen ze het informatiekantoor binnen om te vragen hoe het weer is, zal evolueren.  Wij zien dat het héél slecht weer is en denken er het onze van.  Sneeuw, hagel, regen en wind wisselen elkaar af.  Wij beginnen  ons te organiseren en bespreken hoe het verder moet.  Marcus stelt voor om de kinderen met de auto naar beneden naar de ferry, die we om 12u zullen nemen, te brengen.  Wij dalen af met de fiets: het is heel koud.  De tocht is amper 7 km en telt toch 32 haarspeldbochten.  We moeten niet trappen dus is het nogmaals héél erg koud.

Toen ik aan de ferry afscheid van Marcus nam vertelde ik hem dat hij een goeie daad had verricht.   Een daad die hij de rest van zijn leven kan bijblijven.  Tenslotte was dit totaal zijn job niet.  Maar hij was wel onze redder in nood.

Afscheid van schoentjes:

Afscheid van Marcus:

Kjerag Bolten van onderen uit gezien:

Preikestolen van onderen uit gezien met iemand ernaast:

Rust op de ferry:

De boottrip is de moeite waard.  We hebben een mooi zicht over de fjord en genieten 2,5 uur lang van de pracht en praal die hij te bieden heeft.  We zien de Bolt van onderen uit en denken er terug het onze van...

Eenmaal aangekomen in de haven, nog wat inkopen doen.  Dan een korte, 18 km, maar pittig rit.  We klimmen in 4 km Van 0 naar 320 hoogtemeter.  De regen mogen we er weer bijnemen.  Voor Jana haar enkel is het genoeg geweest ze kan niet meer verder.  Ik beslis om door te fietsen om daarna terug te keren en de kar op te pikken aan mijn fiets.  Ik ben zelf ook redelijk door mijn reserves en zie het eigenlijk niet meer zitten.  Een VW busje met Belgisch kenteken komt me tegemoet en ik doe ze stoppen.  Ik vraag of ze mij een gunst willen verlenen.  Ze zeggen dat ze dat willen doen.  Vroeg of ze mijn vrouw 3 km lager gezien hadden en of ze haar wilden oppikken en naar boven brengen.  Wat ze met plezier gedaan hebben.  De man had ons de dag ervoor op de wandeling gezien.

Aanmelden voor een kamer en onder de wol in de jeugdherberg aan de voet van de Preikestolen die we, Frederik, Juliette en Rosalie, de dag erop zouden beklimmen.  De zussen zien het zitten zolang er maar geen sneeuw ligt.  Slechts tot op 600 hoogtemeter.  De sneeuwgrens ligt toch iets hoger.
Slaapwel, uitgeteld.

Dik enkeltje:

Om 23 u 's avonds het uitzicht vanuit onze woonkamer: