Donderdag 23 April: Uggerby - Grenen - Skagen

We fietsen vandaag onze laatste kilometers aan de west kust tot het stadje Skagen en het strand van Grenen.  Dit is het meest noordelijke stukje land van Denemarken.  Hier komen Skagerrak en Kattegat samen.  Volgens Trotter: links de Noordzee, rechts de Baltische Zee  Aan de ene kant komen de golven van links aan de andere kant komen de golven van rechts en die kletsen tegen elkaar aan, een prachtig schouwspel.  Zwemmen doe je hier best niet.  Het kan hier heel verraderlijk zijn.
Er Liggen hier jaar tot zo'n 100 000 schepen voor anker.  Ze zitten hier het slechte weer uit of wachten op orders.  Een logische plaats als je weet dat je hier twee richtingen uitkan.

Enkele familiekiekjes:

We houden halt in een bos met een prachtige speeltuin.  Eén van de weinigen die we hier gevonden of gezien hebben.  Veel plezier voor de kinderen met een bloedlip als gevolg.  Na enkele tranen is het algauw vergeten als ze met ze'n drieën op een death ride kruipen.

Links van mij zie je een duin genaamd de Råbjerg Mile.  Dit is een duin die 1 kilometer breed bij
2 kilometer lang en 40 meter hoog is.  Hij verplaatst zich jaarlijks 8 meter in noordoostelijke richting.  In de laatste 100 jaar is hij 4 kilometer verplaatst.  Het is de grootste verplaatsende duin in Noord-Europa.  250 000 bezoekers per jaar, en wij rijden er gewoon voorbij.

We rijden Skagen binnen met aan de linkerkant een oude vuurtoren.  Op de toren werd er toen doormiddel van een ouderwets vuur een baken verlicht.

Op weg van Skagen naar Grenen strand

Aangekomen op de verste parking van Denemarken en die is helemaal leeg.

Een mooie symbolische plaats voor een windroos.

Grenen het uiterste puntje land van Denemarken.
Wat dit allemaal weer zo speciaal en mooi maakt.
Wij staan hier moederziel alleen, Zalig...
Dit moet je eens googelen en dan afbeeldingen kiezen.
Zoek dan de honderden verschillen.

Een klein filmpje van links naar rechts.

Den Tilsandete Kirke ofwel de verzande kerk.
Dit is ook één van de gebouwen die opgegeven werd tegen het driftende zand.
De legende verteld dat de pelgrims eerst het zand moesten weggraven alvorens ze de kerk konden betreden.  Enkel de kerktoren is nog te zien, de rest van zit onder het zand.

We beslissen om na ons bezoek aan grenen nog een stuk terug te fietsen naar een shelter die we op de heenreis gezien hebben.  Dat zijn dan ook minder kilometer voor de volgende dag.  We moeten namelijk een aantal kilometers op onze stappen terugkeren.